'There are over one million different kind of cars, and one day I will drive one.'

Zo, na 4 weken met onder andere een boyscamp, het geweldige nieuws dat mama en Desiree hier naartoe komen, een gebroken waterkruik, een mooie bergwandeling, een verkeerd gewassen trui, een ontbijt met klonten, een vaarwel van drie prachtmensen, mijn eerste pianolessen, bijna elke dag rijst, en nog veel meer andere dingen, vond ik het wel weer tijd voor een nieuwe blog.

Ja, je las het goed, een gebroken waterkruik. Ik was moe, had het koud, en wilde niets liever dan slapen. Vandaar dat ik met een lekkere warme kruik in bed ging liggen. Ik was bijna in dromenland, toen ik ineens wat hoorde en het heet en nat voelde aan mijn arm. Ik sprong me bed uit, en toen zag ik dat mijn kruik dus gebroken was. En mijn matras doorweekt. Je wist het nog niet Brandien, maar bij deze bedankt voor het lenen van jouw matras, hij lag lekker! En mijn arm? Geen eens blaren overgehouden, dus het viel allemaal mee!

Het boyscamp vorig weekend, wat was dat geweldig! Om 9 uur zaterdagochtend werden de jongens van dit keer 9 tot 12 jaar oud, vanuit de townships opgehaald. Om ze een onvergetelijke dag te geven. Nou, en die hebben ze gehad, aan hun gezichten te zien. Wat genoot ik van die genietende gezichten. Prachtig! En wat een kippenvel moment wanneer we na het Bijbelverhaal over de verloren zoon, met zijn allen bidden, voor de vele jongens die vrijwillig naar voren zijn gelopen toen er gevraagd werd wie ook terug naar de Vader wilde. En wat lief om te zien dat alle jochies de volgende dag ijverig de vloer van hun slaapkamers aan het boenen zijn, op hun knietjes. Ik kijk nu alweer uit naar het girlscamp over twee weken.

'Wauw, wat zou mama nu trots op me zijn! Ik heb gewoon 100 Rand (ong. 7 euro) afgepingeld!', waren mijn gedachten toen ik een winkel uitliep. Er waren twee soortgelijke dingen, maar er stond maar op één een prijs: 199 Rand. Ik liep naar de kassa met overtuiging dat de mijne ook 199 Rand kostte. Tot ik bij de kassa 299 Rand verstond. Dat ga ik niet doen. Nee, 199 Rand hoort ie te kosten. Ik liep terug en pakte de andere soortgelijke doos (maar die ik niet wilde), waar 199 op stond. Ik vertelde er nog even bij dat ik hem alleen voor 199 Rand zou kopen. Met een diepe zucht tikte de man achter de kassa wat in, en pakte zonder woorden mijn 200 Rand aan. Hartstikke trots liep ik de winkel uit. Na een aantal minuten dacht ik eens even op het bonnetje te gaan kijken, ik was wel benieuwd hoe hij het aangeslagen had. Toen zag ik staan, 219 Rand, met 'korting' van 20 Rand. Oeps, heb ik zonet een stampij gemaakt over 20 Rand? Oeps, was ik zonet nou zo trots op nog geen €1,50 die ik afgepingeld heb? Opeens schaamde ik me. Wat moet die man wel niet gedacht hebben. Bij deze denken ze ook in deze winkel dat Nederlanders gierig zijn.

Al bijna twee weken geleden moest er afscheid genomen worden van James, Mez en Natalie. 'That's life' hier op Melusi. Moeilijk vond ik het, want wat heb ik een schrik gehad met deze mensen. En nu is mijn huisgenootje ineens weg. Raar, dat ik over nu al 8 maanden hier ook ineens iedereen gedag moet zeggen.. Maar wat zal ik dankbaar zijn voor de tijd die ik hier dan heb door mogen brengen.

Vandaag is bij jullie de wintertijd ingegaan. Nu is het dus bij mij een uur later. Terwijl ik hier al zo vroeg (rond 9 uur) naar bed toe ga. Dan is het bij jullie nog maar 8 uur, oftewel koffietijd! Maar er zijn hier dan ook wel twee dagen in de week dat mijn dag om 6 uur begint. Eén keer voor het ontbijt dat ik moet maken (waar afgelopen week voor geklaagd is, omdat er schijnbaar klonten in zaten. Sorry mannen. Maar toch raar dat jullie normaal je bordje nooit leegeten, en ze nu allemaal leeg waren.) En op de donderdag, voor het ochtendgebed met zijn allen. Aan die beruchte 'Afrikaanse tijd' ben ik trouwens ook al helemaal gewend. Begint de kerkdienst om half 9? Dat betekent dat je om vijf over half 9 maar eens naar de kerk toe moet gaan. En heb je een kapotte wasmachine, zoals wij nu, dan kun je ruim twee weken wachten voordat ie gemaakt is.

Van de week moest er koffie gekocht worden. Toen we bij de kassa stonden, werd ons door de kassajuffrouw verteld dat er een goedkopere was. 'Wacht, ik pak hem wel even.' En weg was ze. En terug kwam ze, met inderdaad een goedkopere koffie. Dat zul je in Nederland toch niet vaak tegen komen.

Afgelopen week stond ik op het rooster voor het Bijbelverhaal in de townships. 4 keer heb ik het verhaal over de weduwe met haar kleine kannetje olie mogen vertellen. Wat ik eerst nog behoorlijk spannend vond, maar na de eerste vijf minuten al hartstikke leuk. En wat lief om al die kindjes te zien die proberen het Bijbelvers uit hun hoofd te leren. Probeer jij deze Zulu tekst maar eens hardop te lezen. En oja, de 'gc' spreek je uit als zo'n klikje met je tong. Give it a try!

 "Kwabasefilipi 4:19. UNkulunkulu wami uzakugcwalisa ukuswela konke kwenu njengokwengcebo yakhe ekukhazimuleni kuKristu Jesu."

"There are over one million different kind of cars, and one day I will drive one." las ik vorige week op het truitje van het jochie bij mij op schoot. Jup, dat is denk ik een van de grote verschillen tussen een Nederlands jochie en een Afrikaans jochie. De Nederlandse droomt van een BMW, Volkswagen of zijn andere favoriete auto. Maar de droom van een Afrikaanse is een auto, hoe oud krot het ook is. 

Zo, dit was 'ie dan, mijn blog voor deze keer! Bedankt voor alle reacties op de vorige bloggen, ik vind het heel leuk om ze te lezen! Wanneer je een berichtje wilt krijgen als ik weer een nieuwe blog geplaatst heb, kun je, je aanmelden voor de mailinglijst, hier rechts van het scherm.