Geannuleerde terugvlucht

Waarschijnlijk schrok jij net zo veel door het lezen van deze titel, als dat ik deed toen Desiree mij vertelde dat onze terugvlucht geannuleerd is. Maar pfoe, gelukkig hoorde ik daarna dat we dus een dag eerder, of een dag later kunnen vertrekken. 'Oh gelukkig, kom ik tóch nog wel thuis.' Een dag eerder,dachten en zeiden we in eerste instantie. Dus Desiree haar moeder terug naar D-reizen gebeld om dat door te geven. Maar daarna begon ik pas goed en helder na te denken. Zaterdag rijdt er wel een bus, maar die zou dan later aankomen dan dat we moeten inchecken. Dat betekent dat we dan op vrijdag al moeten vertrekken, een nachtje moeten blijven slapen in Johannesburg, en dan zaterdag vliegen. Terwijl de bus op vrijdag wel vroeg vertrekt, waardoor we nog op tijd kunnen zijn voor onze vlucht in de avond. Vrijdag zou dus nog veel beter uitkomen dan zaterdag! Marijke, de moeder van Desiree, weer achter D-reizen aan gebeld, en nu proberen ze ons dus te laten vliegen op vrijdag. Twee dagen eerder dan verwacht. Dat zou betekenen, dat ik nu, over precies twee weken, al weer thuis zou zijn. Joh, wat een rare gedachte zeg!

Afgelopen twee weken zijn namelijk al super snel gegaan. Vrijdag 1 mei kwamen mama, Desiree en Reinie aan. De zaterdag zijn we naar een boerderijtje, midden tussen de bergen, gegaan. Daar bleven we tot maandagochtend. Eerst hebben we op de zaterdagochtend nog boodschappen gedaan, en hebben we ergens een ontbijtje gegeten. Mama vond dat d'r Engels nog wel redelijk was, want om de rekening vragen ging volgens haar zo; 'Give me the bon!' En oja, toen we net aankwamen, kwam de leider van Melusi naar ons toelopen en vroeg aan mijn moeder hoe de reis gegaan was. Het schakelen naar Engels lukte voor mams nog niet zo, dus stelde ik voor, om voor haar te vertalen. 'Okee, zeg maar tegen hem dat alles op rolletjes liep!' Uhm, 'everthing walked on rolls', zal hij vast niet snappen. 

De eerste dagen in de bergen waren heerlijk, rustig en mooi. Een klein, maar knus huisje maakte het helemaal compleet. Overdag lekker wandelen, en 's avonds op de bank lekker tegen mama aanhangen, voelde allemaal weer zo lekker vertrouwd! 

Maandag begonnen we al meteen met mijn 'normale' week door naar het ziekenhuis te gaan, om daar met de zieke kinderen te spelen. 's Middags naar de townships. Dinsdags hebben we een heerlijke safari gehad! Mijn Big five heb ik bijna compleet gemaakt, door de leeuw die ik er aan toe kon voegen. Alleen de luipaard mis ik nu nog. Toen ons begeleider stopte onder een boom waar alleen in de ruimte van een vuist al 200 spinnen zaten, vroeg Desiree of we snel door konden rijden. De begeleider en ik snapte er maar niets van. 'We hebben net zo'n kwartier tien meter van een leeuw af zitten staren, en dat vind je wel comfortabel, maar onder een boom met spinnen staan, wel?' 

Woensdags en donderdag weer naar de townships gegaan, donderdagochtend ook nog even naar school. Wat waren al die kinderen ineens onder de indruk van al die vier dames die ineens naar hen kwam kijken. Maar voor de juffrouw hielp het een hele boel, want wat waren die kids ineens braaf! Ze hebben ook nog heerlijk voor ons gezongen. Wat een schatjes!

Vrijdag was het alweer tijd voor mama en Reinie om naar huis te gaan. Gelukkig was het afscheid nemen niet zo lastig, want ik wist dat ik ze over drie weken al weer zal zien.

Afgelopen week was ook heel leuk. Ineens woonde ik niet meer alleen, maar heb ik gewoon constant Desiree om me heen. Supergezellig!

Desiree is ook helemaal los gegaan met haar camera. Hebben jullie na ruim acht maanden toch nog foto's om te bekijken. Geniet ervan!