'Seventeeeen!'

Opeens schrik ik wakker. Huh? Waarom loopt iedereen het vliegtuig uit? Zijn we er nu al? Ik kijk naar buiten. Nog steeds Egypte. Oke, dan pak ik ook maar mijn bagage en loop gewoon de rest achterna. Wanneer ik in de gate aankom, zie ik Simon en Maria, een echtpaar uit Duitsland, ook onderweg naar Melusi, zitten. Ik had ze voor het eerst ontmoet toen we het vliegtuig instapte. Maria vertelt me dat er iets niet goed was met de motor, dus we daarom nog niet konden gaan. 

'Roken is dodelijk' zegt Simon met een trots gezicht nadat ik hen net een paar woorden Nederlands heb geleerd. 'Uh, is that German?' vraag ik, omdat het aardig Duits klonk. Ineens veranderde Simons trotse gezicht in een verbaasde uitdrukking. Meteen wist ik dat ik een domme fout had gemaakt. Goed bezig Janneke, je bent duidelijk nog niet helemaal wakker. 'Ooh, je sprak Nederlands, sorry, wat zei je ook al weer?'

Er werden dekens en drinken uitgedeeld in de gate. Het kon nog wel eens lang gaan duren. Dan maar weer gaan slapen.

Na 7 uur schrik ik weer wakker. Dit keer zie ik iedereen weer het vliegtuig inlopen. Yes, we gaan, eindelijk! 

Donderdagavond om 20.30 uur komen we aan op Melusi. Het is donker, dus veel kon ik nog niet zien. Ik word naar mijn huisje, dat ik samen met twee lieve kamergenoten deel, gebracht. Omdat ik behoorlijk moe was van mijn 33 uur durende reis, ben ik meteen in slaap gevallen.

Vrijdagochtend om 10 uur ontmoeten we elkaar in de keuken. Samen met de drie andere nieuwelingen word ik rondgeleid over het (nog veel groter dan ik had verwacht) gebied van Melusi. Na de lunch verkennen we de stad en het winkelcentrum van Dundee.

Om half vier werd het tijd voor onze eerste outreach. Nadat we een stuk of 60 witte kolen, die we daar zouden uitdelen, hadden ingeladen, gingen we op weg. Wauw, wat is Zuid-Afrika práchtig! Sorry jongens, terwijl ik m'n ogen aan het uitkijken was, ben ik helemaal vergeten foto's te maken. Ik hoop er deze week wat voor jullie te maken. 

We kwamen aan in de townships. Lieve kinderen die meteen op je af komen rennen en in hun beste Engels vragen: 'What's your name?' 'I am Janneke.' 'Aimjanneke?' 'No, only Janneke.'  Ook zijn er kinderen die eerst wat aarzelen, maar dan toch voorzichtig naar je toe komen lopen. Prachtige kinderen. Wanneer ze met zijn allen aan het zingen zijn tijdens de Bible club, krijg ik kippenvel en tranen in mijn ogen. Ja, dit is waarvoor ik hier ben. Dit is wat mij zo aantrekt aan Afrika. Die prachtige waardevolle kinderen. Die misschien niet eens weten dat ze waardevol zijn. Dat er Iemand is die zo veel van ze houdt. Met het Bijbelverhaal wordt er vol bewondering geluisterd. Ook al zijn sommige nog zo jong, iedereen is stil. Daarna gingen we in groepjes uiteen en werd er gebeden. Alweer kippenvel.

Na de bijbelclub kwamen er twee jongens op me af. Ze hadden me hier nog nooit gezien en wilden daarom weten wie ik was. 'And how old are you?' 17. En wat er toen gebeurde. Ineens stonden er nog meer jongens en ook meiden om me heen. 'She is 17, seventeeeen!' Huh, zie ik er dan echt zoveel ouder uit? 'But, you are married?' vraagt een jongen, al wijzend naar mijn ring. 'Hahaha, oh no no no. I am not married.' Meteen steekt hij zijn hand naar me uit, al vragend of ik de ring om zijn vinger wil doen. 'Hahah, nee, bedankt, ik weet wat dat betekent.' Er wordt gelachen. Hmm, misschien is die ring behoorlijk handig, en houd ik die maar mooi om! Denken jullie ook niet, papa en mama? ;)

Daarna was het weekend. 's Avonds was er een welkomstfeestje voor ons geregeld. Zaterdags zijn we vrij. Ik heb gisteren spelletjes gedaan, film gekeken en cake gegeten, met al die lieve mensen hier. 

Vanochtend was er kerk. Een mooie dienst. Ik besefte dat ik nog niet weet hoe deze komende tien maanden voor me gaan worden. Of ik me wel thuis ga voelen, of geen ontzettende heimwee ga krijgen. Ook besefte ik ineens dat ik deze komende tien maanden geen moment alleen zal zijn. En dat ik, ondanks mijn onzekerheden, alles maken kan. Want, "Alle dingen zijn mij mogelijk door Christus, Die mij kracht geeft."  Filippenzen 4:13