Ein-de-lijk, 3 september!

Zo. De koffers zitten dicht. Ik zeg, Niets meer aan doen. Die anderhalve kilo te veel wagen we er maar op. Anders zien we op Schiphol wel weer. Ik vond het al een hele klus om 8 kilo te verwijderen. Gehalveerd in mijn aantal broeken (oke, 6 is nog steeds meer dan zat). De lenzenvloeistof is gehalveerd, dan maar verplicht mijn bril gaan dragen. Handdoeken thuis gelaten, die kan ik daar ook nog wel kopen. En nog veel meer dat ik -met veel moeite- thuis gelaten heb. Maar, de pennen, boekjes en ballonnen voor de kids daar, heb ik kunnen besparen. En mijn knuffel, toch nog iets knuffelbaar wat van huis meegenomen kan worden. Bedankt mama, ik heb respect voor alle geduld wat je voor me had, want inpakken is behoorlijk stressvol.

En nu, over twee uur gaan we dan eindelijk, op naar Schiphol. Om 16.00u vanmiddag vlieg ik weg. Spannend? Ja,behoorlijk! Het idee dat ik over 24 uur in de auto zit onderweg naar Dundee, rijdend door het mooie Zuid-Afrika. Dat idee. Wauw. Ik word er stil van. 

Ik word ook stil van hoe ik de afgelopen tijd verrast ben door alle lieve woorden, berichten, cadeautjes, knuffels, gebeden, en nog veel meer. Ook in het bijzonder bedankt voor alle financiële steun, overweldigend! En dan mijn afscheidsfeestje, hoe bijzonder mooi was dat. Iedereen die daar aan meegedragen heeft, bedankt! 

Nu wordt het dan toch echt tijd dat ik afscheid neem. Vanmiddag nog van papa en mama, Theo en Anita. En mijn vriendinnen. Lieve Gerard heb ik gisteravond al uitgezwaaid. Raar was dat. Raar is het, dat ik de meeste van jullie al uitgezwaaid heb. Maar mooi is het, dat er contact kan blijven worden gehouden, via de mail, WhatsApp, en Skype. 

Ik hoop snel weer een blog te schrijven, om te vertellen over mijn eerste ervaringen in Zuid-Afrika. Wanneer je meteen een melding wilt krijgen als er weer een blog online staat, kun je, je aanmelden voor de mailinglijst, rechts in het scherm.